Uw vaderlijk erbarmen!

Ik weet niet wat zijn hart bewoog,
wanneer ik hoor wat er gebeurde.
Hoe door een plotselinge daad
de aarde gruw'lijk openscheurde.
Een leven in één tel verwoest
en dat van anderen gebroken!
Mijn God, waarom werd niet Uw licht
voor even in zo'n ziel ontstoken?

Ik kan slechts wenen om zo'n daad
uit een vertwijfeling geboren.
Wie weet wat er geworsteld is,
wat U alleen, mijn God, kon horen!
Wij hebben snel een mening klaar,
maar U als Vader ziet veel verder.
U oordeelt niet met een "waarom"?
U denkt en troost als Zielenherder.

Ik weet niet wat zijn hart bewoog,
maar, God, ik ken Uw grote werken,
die als een hemelhoge schat
zich niet tot deze aard beperken.
Wellicht schudt U eens met uw hoofd
en neemt die ziel dan in Uw armen,
want groter dan het diepste leed
is toch Uw vaderlijk erbarmen.

Frits Deubel

home