Zo nooit alleen!

Laat mij stille bij je rusten
na de stormen van de dag.
Geef mij van jouw levensvreugde
met je ongedwongen lach.
Troost me door de enk'le woorden
die vaak onuitspreek'lijk zijn,
zo de avonden afsluitend
met het aloude refrein:

Samen zullen wij het redden,
samen door de golven heen.
Onze vezels hecht verbonden,
samen en zo nooit alleen!

Geef me, als de morgen aanbreekt,
van het beste medicijn:
jouw verblijdende gedachten,
die er altijd voor mij zijn.
Sterk me als ik dreig te zinken,
blijf onwrikbaar naast me staan
en dan heffen wij met vreugde
't aloude refrein weer aan:

Samen zullen wij het redden,
samen door de golven heen.
Onze vezels hecht verbonden,
samen en zo nooit alleen!

Ieder ogenblik van 't leven
wil ik jou zoals je bent,
omdat heel mijn hart, mijn wezen
jou van kindsaf aan reeds kent.
Zo in liefde en waardering
onverbrekelijk te zijn
en de woorden dankend zingen
van het aloude refrein:

Samen zullen wij het redden,
samen door de golven heen.
Onze vezels hecht verbonden,
samen en zo nooit alleen!

Frits Deubel

home