Een medaillon

Langzaamaan wordt het weer rustig,
't feestgedruis is nu verstomd,
zoals er aan blijde dagen
altijd weer een einde komt.
Maar intens en met veel blijdschap
kijk ik naar een medaillon
en er straalt door wolkenvelden
'n lichtstraal van een gouden zon.

'k Zie een foto van mijn vader
en hij kijkt mij vriend'lijk aan.
Veel herinneringen komen
en stil langs mijn netvlies gaan.
'k Zie de ketting aan het lijstje
en de goudkleur van de zon
door de warmte van mijn vader
in dat mooie medaillon.

Heel vaak zal ik er naar kijken,
want de band der liefde bleef,
wat hij mij heeft meegegeven,
alles wat hij in mij schreef!
Moeder, dank voor deze schoonheid
waar de trouwdag mee begon.
't Zal mij dikwijls nog ontroeren,
dat fantastisch medaillon!

Frits Deubel

home