Vertroosting


Ik zou het allerliefst stil huilen,
wanneer ik hoor van al je leed
en ondanks mijn gemeende woorden,
beslist geen enkel antwoord weet.
Ik zou je handen willen grijpen
en zeggen dat God jou wel kent,
dat jij op vleug'len wordt gedragen
en steeds in Zijn gedachten bent.

Maar woorden zijn niet zó toereikend,
dat al je zorg ineens verdwijnt.
Er is een hoog're macht voor nodig,
waardoor de zon je weer beschijnt.
Ik zal mijn handen samendrukken
en smeken of God wegen geeft,
dat jouw gezin, trots zoveel smarten,
mag zien dat Hij waarachtig leeft!

Ik leg jouw zorg wel aan Zijn voeten
en als jij weent, dan ween ik mee.
In mijn gebed zal ik je dragen
over de ruwe levenszee.
Wanneer je denkt dat je alleen bent,
is Vader met Zijn hulp nabij
en zal Hij troostvol tot jou spreken:
"Mijn lieve kind, jij bent van Mij!"

Frits Deubel

home