Heimwee


Mijn heimwee brandt vanbinnen
als een verzengend vuur
en niets kan dat bedwingen.
Ik voel het ieder uur!
Zag ik nog eens die ogen,
die lach op zijn gezicht,
dan werd wellicht het heimwee
voor even iets verlicht!

Zag ik één tel zijn handen,
die streelden mijn gelaat
en hoorde ik als vroeger
zijn welgemeende raad,
de woorden die zo klonken
uit een bewogen hart
en mij naar boven droegen,
ver weg van al mijn smart.

Mijn heimwee brandt vanbinnen
in deze lijdensnacht.
Maar eens, ik weet en voel het
is deze strijd volbracht.
Dan zijn wij weer herenigd,
voor altijd bij elkaar.
Mijn God, wat zal dat schoon zijn,
als ik díé dag ervaar!

Frits Deubel

home