Gebroken


Een leven, in de knop gebroken,
hij had nog zoveel schoons verwacht,
is ons helaas te vroeg ontvallen,
nog vroeger dan geen mens het dacht.
Na een verwoede strijd die eig'lijk
te lang en onbegonnen bleek,
daalde de nacht met al haar duister
en 't licht in veler harten week.

Ik huil wat stilletjes vanbinnen
om alles wat mij zo verdriet.
Pas zestien jaar en nog verlangend
naar wat de toekomst zoal biedt.
Maar soms gaan stormen door een leven,
vernielen zij 't ontluikend groen
en je kunt vechten, huilen, bidden,
maar er is niets meer aan te doen.

Mijn lieve vriend, in mijn gedachten
neem ik je op mijn wegen mee.
Wellicht zal ik jou weer ontmoeten
achter die wijde wereldzee.
Rust nu maar uit van al dat strijden,
ik leid je zachtjes aan mijn hand
en in mijn dromen gaan we samen
gelukkig door een vredig land!

Frits Deubel

home