Een vrededrager

Er zijn soms van die mensen,
die "vrededrager" zijn.
Ze spreken niet veel woorden,
maar stillen al je pijn.
Je ziet het aan hun ogen,
je voelt het aan hun hart,
ze zijn ook zelf gelouterd,
gevormd door zorg en smart.

 Ze weten niet te zeggen
hoe alles nu wel moet
en toch...hun ene woordje
wel duizend wond'ren doet!
Wanneer ze dan weer weggaan
is er een stille vree.
Die draag je dan gelukkig
soms weken met je mee.

Maar ook die "vrededragers"
torsen hun eigen last
en zitten daar, je ziet het,
een leven lang aan vast.
Wanneer je, zelf geholpen,
eens voor zo'n helper staat,
wat mooi, als heel je hart dan
voor hém wijd opengaat!

Frits Deubel

home