Alleen!


Het zijn de nachten van verdriet,
die ied're keer weer langer duren,
de stilten die haast voelbaar zijn
in trage, eindeloze uren,
waarin je elk moment beleeft
van vroeger in de goede dagen,
toen er op veel een antwoord was
en minder troosteloze vragen.

Het zijn de nachten van verdriet,
waarin geen lichtpunt is te vinden
en 't lijkt of er een macht is die
al wat je hebt nog wil verslinden.
Je huilt, je bidt, je smeekt en denkt
dan plotseling een stem te horen,
maar zelfs het ruisen van de wind
gaat in je droeve snik verloren.

Het zijn de nachten van verdriet,
waarin de eng'len tot je komen
en met een liefdevol gebaar
je tillen boven bange dromen.
Ze dragen je tot voor Gods troon,
om jou Zijn zegen mee te geven.
't Is wonderlijk, maar dat geeft kracht
de and're dag weer door te leven!

Frits Deubel

home