Dorst


Mensen verlangen naar liefde.
Kijk maar eens goed om je heen,
hoe ze als bloemen verdorren,
als ze bedroefd en alleen
in de woestijn van hun zorgen
bijna versmachten van dorst
of strenge winters van 't leven
striemen met koude en vorst.

Mensen verlangen naar liefde.
Er is veel schrijnend verdriet,
dat je zo in het voorbijgaan
of zelfs bij 't stilstaan niet ziet.
Strek maar eens innig je armen,
druk ze dan dicht aan je borst,
allen die warmte behoeven
en haast bezwijken van dorst.

Mensen verlangen naar liefde,
gelijk het hert naar de beek.
't Is meer één woord van vertroosting
dan een oneindige preek.
Les toch hun dorst met jouw liefde,
laaf ze, doordrenk ze met dat
wat je eerst zelf hebt verkregen
als een oneindige schat!

Frits Deubel

home