Ik lees...


Ik lees verhalen van mensen,
die door een dal zijn gegaan.
't Is te ontzettend voor woorden,
dat zo'n verdriet kan bestaan.
    Ik wil wat troostwoorden spreken,
helaas, ze komen maar niet.
Hoe kan ik zonlicht zien glanzen
in 'n poel van louter verdriet.

De een krijgt voorspoed en vrede,
een ander wanhoop en smart.
Het is het noodlot dat velen
met niets dan tegenslag tart.
Je kunt ze alles vertellen
van wond'ren die je soms ziet,
maar zij hier bijna verdrinken
in 'n poel van louter verdriet.

Wat kan ik doen, lieve Vader?
Ik smeek U, bied ze toch moed,
zielen, waar 'n storm van vernieling
in alle hevigheid woedt.
Schenk overvloedig Uw zegen,
die vreugd en levenskracht geeft,
zodat hun hart kan getuigen:
God, mijn Vertrooster, Hij leeft!

Frits Deubel

home