Anders


Ze kon vaak uren praten,
maar dat is lang voorbij
en al haar korte zinnen
klinken nu minder blij.
Ze denkt beslist heel anders,
voelt alles minder aan.
Je ziet haar als ze links moet
de and're kant uit gaan.

Ze loopt wat in gedachten,
kijkt peinzend om zich heen
en zijn er honderd mensen,
dan is ze nog alleen.
Ze was altijd zo vrolijk,
zo pienter en vol kracht.
Waar zij was zag je zonlicht
en nu een droeve nacht.

Stil loop ik met haar mede,
pak zomaar eens haar hand.
De warmte van twee mensen
gaat boven elk verstand.
Mijn God, wat is het heerlijk,
bij 't zien van dit gemis,
dat zij straks in Uw hemel
weer zoals vroeger is!

Frits Deubel

home