Een vesting


Er zullen van die dagen zijn,
dat hoop niet meer doet leven.
Je hebt verdrietig nog een schreeuw
in je gebed gegeven.
Maar alles is zo troost'loos grauw,
de hemel lijkt gesloten,
de laatste druppel blij geloof
is uit je hart vergoten.

En boven huilt God met je mee.
Hij wil je graag bereiken
en vraagt zich af hoe Hij je zorg,
je angst moet laten wijken.
Hij schuift iets dichter naar je toe
en telkens komt Hij nader,
maar alles wat je oog ontdekt,
je ziet beslist geen Vader!

En toch vindt er een wonder plaats,
met 't oog niet te aanschouwen:
Er sluit zich een kordon om jou
van handen, stil gevouwen.
Het is een vesting van geloof,
rondom jouw ziel gelegen
en daardoor kom je elke dag
weer Gods bescherming tegen!

Frits Deubel

home