Die ene berg

Mijn God, wat is die ene berg
toch moeizaam te bestijgen.
De steile wanden zijn zo hoog
en zoveel kloven dreigen.
Ik weet wel dat we samen gaan,
dat geeft met zeker krachten,
maar God, als ik niet verder kan,
wilt U dan op me wachten?

Wanneer ik in de hoogte kijk,
denk ik, hoe kom ik boven.
Ik zou beslist niet zonder U
in deze tocht geloven.
De sneeuwstorm huilt als een orkaan
en door zijn witte winden
kan ik de hand die U mij reikt,
God, bijna niet meer vinden!

En toch is het mij eens beloofd:
ik zal het doel bereiken!
Zelfs als het kleinste steunpunt vliedt,
zult U niet van mij wijken
en in de strijd die mij nog wacht
mijn kille hart verwarmen.
Één ding blijft zeker en gewis:
ik zal de top omarmen!

Frits Deubel

home