De oogst


'k Hoorde het zachte geruis
over de goudgele velden,
waar mij de aren in koor
wuivend verhalen vertelden.
Hoe ze de brandende zon,
ja, zelfs de stormen weerstonden
en na hun lout'ringsproces
toch weer het evenwicht vonden.

 Gaat het niet dikwijls ook zo
als ons beproevingen tarten,
zij door hun angstig geweld
kwellen met talloze smarten,
als aan de aar wordt geschud
door nooit aflatende vlagen,
die met een grens'loze kracht
over ons levensveld jagen?

Doch als de landman zijn oogst
eenmaal gaat binden tot schoven,
laat dat mijn hart weer opnieuw
blij in de oogstdag geloven.
Eens, als het volrijpe graan,
rust ook mijn ziel zonder zorgen,
van stormen bevrijd en in
hemelse schuren geborgen.

Frits Deubel

home