Een troostwoord


Je leven kreeg veel deuken
die onherstelbaar zijn.
Je ziel werd diep gehavend
door grenzeloze pijn
en niemand kan vertellen
de zin van zoveel smart.
Er is een breuk gekomen
in jouw ontredderd hart.

Je vraagt mij om te troosten,
maar 'k vind geen enkel woord.
Ik vouw slechts stil mijn handen
en hoop dat God mij hoort.
Naar Hem kan ik slechts vluchten,
gelijk een kind naar huis
en wenend toon ik Hem daar
jouw onverdiende kruis.

Ik zou je willen raden,
laten we samen gaan,
misschien wel met verbijst'ring
wanhopig voor Hem staan,
maar Hij kent alle vragen,
het onverwerkt verdriet
en zeker is Zijn troostwoord:
"Kind, Ik vergeet je niet!"

Frits Deubel

home