Eindelijk thuis!


Mijn vriend, ik heb je nooit
ontmoet, laat staan gesproken,
geen enk'le maal mijn hand
eens naar je uitgestoken
en toch leek het alsof
ik met je was verweven,
toen jij me jouw verhaal
verdrietig hebt gegeven.

Er kwam in elke zin
een luide schreeuw naar voren.
Het liet mij al jouw smart
als 'n gruw'lijk droombeeld horen.
Ik had je daarom graag
veel uit mijn hart gegeven.
Helaas is het voorbij.
Je mocht niet langer leven!

Je bent nu op een plaats
waar God, na zoveel plagen,
je moegestreden ziel
naar boven heeft gedragen.
Als mensen nergens meer
een rustplaats kunnen vinden,
zal Hij hun troost'loos hart
wel aan het Zijne binden!

Frits Deubel

home