Azië

Hartverscheurend en wanhopig
trilt het beeld van mijn teevee
en wanneer ik in mijn bed lig
draag ik het verdrietig mee.
Is het werk'lijkheid of droom ik,
al dit onverdiende leed,
dat door zoveel trieste dingen
meer nog dan een rampspoed heet.

Ik zie kind'ren die hun moeder
in de vloed zijn kwijtgeraakt
en een vader zonder kind'ren
uit zijn bange droom ontwaakt.
Ik hoor roepen, huilen, schreeuwen
en, mijn God, ik zit erbij
machteloos en angstig tellend
heel die troosteloze rij.

Wat kan ik die stakkers geven,
al de liefde uit mijn hart?
Maar is dat dan wel voldoende
voor zo'n grenzeloze smart?
Nee, hier moeten beurzen open,
'k neem mijn pen ter hand en schrijf,
als een diep bewogen antwoord,
deze giro: 5 5 5 !

Frits Deubel

home