Als een schip...


Heen en weer geslagen
door de golven om je heen
en voor het gevoel vaak
angstig, moederziel alleen.
Als een schip dat dobb'rend
in de nacht geen richting weet
en volkomen stuurloos
doolt in 't onbegrepen leed.

Ach, mijn kind, ik weet wel
hoe jij binnenin  bestaat
en gelijk dat scheepje
haast in duisternis vergaat.
Maar het is echt anders,
zo het lijkt, zo blijft het niet.
Golven gaan zich leggen
in jouw zeeën van verdriet.

Richt je op, er wachten
veel bekenden op de kant,
vrienden met hun aandacht
en een uitgestoken hand.
Grijp ze en omhels ze,
want ze huilen met je mee
en hun kracht is sterker
dan de golven van jouw zee.

Geef je maar gewillig,
werp je in die vriendenschaar.
't Is alleen niet moog'lijk,
maar beslist wel met elkaar.
Maak je wereld ruimer
met de liefde die je krijgt
en ik kan je zeggen
dat geen angst je meer bedreigt!

Frits Deubel

home