Alleen zijn

Dat knagende alleen zijn,
geen mens die iets zal zeggen,
geen liefdevolle handen
om er iets in te leggen
en elke dag de uren
die traag en stil verstrijken,
geen verre toekomstdromen
om blij naar uit te kijken.

Het is al lang geleden
dat iemand zomaar belde
of dat de telefoon ging,
die plots iets fijns vertelde
en zelfs de muren zwijgen
met hun vergeelde beelden
van schatten waar ze jaren
hun lief en leed mee deelden.

Misschien dat er zo velen
wel heel dicht naast ons leven,
die wachten tot wij eind'lijk
een levensteken geven.
En als we nu vandaag eens
onszelf iets meer vergeten,
dan kunnen zij begrijpen
waarom wij godskind heten!

Frits Deubel

home