Soms!

Soms zijn de dagen zo verward
en niets ligt op een rijtje.
De tijd kruipt tergend langzaam langs je heen,
geen sterveling verblijdt je.
De zon schuilt wat verlegen weg,
haar schaduw achterlatend
en in de stilte hoor je slechts
jezelf vanbinnen pratend.

Mijn God, waar is Uw hulp, Uw stem,
Uw vaderlijke woorden?
Waar is het vriendelijk geluid
dat ik zo dikwijls hoorde?
Ik ga met vreze door de nacht,
in eenzaamheid gebonden.
Waar wordt nu nog geborgenheid
en levenslust gevonden?

Maar kijk eens, als de zon ontwaakt
en spreidt haar warme deken,
de nacht met al haar duisternis
rondom jou is geweken.
Dan zie je elke hindernis
in 't licht van Gods erbarmen
en voel je weer zoals vanouds
twee liefdevolle armen!

Frits Deubel

home