Hunkeren


Ik hunker naar de tijd
dat ik zo blij vertrouwde
en als een sterke rots
op Vaders wijsheid bouwde.
Wist niemand hoe het moest,
ik kwam een uitkomst tegen.
Mijn leven was een gang
van zegening op zegen.

Er was geen hinderpaal
of 'k wist hem te verwinnen
en zei:"Je moet zoiets
altijd met God beginnen!"
Was alles troost'loos zwart,
ik zag dat er ook wit was
en aan het tunneleind
ineens weer helder zicht was.

Misschien moet ik maar eens
terug naar vroeg're dagen
en in mijn binnenhuis
om meer vertrouwen vragen,
met ramen wagenwijd
Gods warmte binnenlaten.
't Is beter dat je 't voelt,
dan er slechts over praten!

Frits Deubel

home