Wonden!


Er zijn wonden die nooit helen.
Daarvoor bleken ze te diep
toen God 't liefste dat je afstond
naar Zijn hemelwoning riep.
Ach, ik weet wel dat het leven
als een sneltrein verder gaat,
maar die ene wrange vraag nog
steeds in je gedachten staat.

Altijd word je weer herinnerd
hoe het ook had kunnen zijn.
Je doorleeft precies als eerder
telkens weer dezelfde pijn.
Bij de allerkleinste dingen
zit je huilend hand in hand
en je vraagt: Mijn God, waarom toch
is zijn boot zo vroeg gestrand?

Er zijn wonden die nooit helen.
Toch wil God een Trooster zijn
en je ziet door alle wolken
soms een glans van zonneschijn.
Maar het schoonste licht zal komen
op de allergrootste dag,
dat je hem, die je zo lief had,
weer verblijd aanschouwen mag!

Frits Deubel

home