Een roos


Ik heb vandaag een roos aanschouwd,
haar scheppingsdrang bewonderd.
Ze stond er in een purp'ren pracht
van alles afgezonderd
als eenling in een woeste storm,
zich voor de Schepper buigend
en met een zacht fluwelen  kelk
haar blijde dank betuigend.

Ik zag hoe door de wind geplaagd
haar steel zich liet beproeven
en dacht verbaasd, zou zij geen steun
van een'ge vorm behoeven?
Was soms haar ranke bovenlijf
door geen orkaan te breken?
Toen heb ik in mijn eigen ziel,
een schepping Gods, gekeken.

Wanneer de woeste storm mij striemt,
laat ik mij dan geleiden,
stil wachtend als de frêle roos,
op goede, beet're tijden,
zodat mijn schoonheid blijft bewaard
voor vreugdevolle dagen,
waarop na deze vormingstijd
mij 'n bruidsgewaad zal dragen?

Frits Deubel

home