Vaders glans!


Er wordt zoveel afgeworsteld
en we zien het meestal niet.
Tranen die in stilte vloeien
door een eindeloos verdriet
en we lopen met een groetwoord
onze naasten snel voorbij.
Maar wie maakt er met wat aandacht
een vermoeide nog eens blij?

Ze passeren ons soms lachend.
Gaat het goed? Ja, voor elkaar!
Maar waar blijft de zachte trilling
van 'n verstilde zielensnaar?
Is het wellicht 't haastig tijdbeeld
dat een echt contact niet komt
en als er een noodsein uitgaat
onze mond ineens verstomt?

Er wordt zoveel afgeworsteld.
Waarom vechten we niet saam?
Eens de armen om een schouder
en een woord, in hemelsnaam!
Iets van warmte naar de ander
die het deze dag verlangt
en door ons, al is't maar even,
iets van Vaders glans ontvangt!

Frits Deubel

home