Vroeger!


Vaak laat ze haar gedachten dwalen
naar hoe het zoveel jaren was.
Hij zat daar in die bruine armstoel,
zij breide en hij stil iets las.
Ze ziet weer hoe hij plots'ling lachte
of haar ineens een glimlach schonk.
Het was als 'n drank vol vitaminen,
die zij met volle teugen dronk.

Nu is het stil rond haar geworden,
de gangklok tikt nog als weleer,
maar niets is meer gelijk gebleven
en dat doet haar ineens zo zeer.
Ze hoort hoe hij haar blij vertelde
van de promotie in zijn baan,
ze voelt dan echt hoe hij zijn armen
vol warmte om haar heen kon slaan.

Er wordt gebeld en zij doet open,
haar kind'ren waren in de buurt!
En plotseling haar blik verheldert
en niet meer naar 't verleden tuurt.
Het is weer even zoals vroeger,
ze lacht en praat, zo luid ze kan
en op de vraag:"Hoe gaat het?" zegt zij:

"Ach kind, ik maak er maar iets van!"

Frits Deubel

home