Het gebed van mijn vader!


Mijn vader bád niet tot zijn God,
welnee, hij sprák gewoon met Hem
en nog, na meer dan twintig jaar,
hoor ik ineens zijn zachte stem.
Hij vroeg en smeekte voor degeen
die zo in zijn gedachten kwam
en 't was alsof hij mij daardoor
mee naar zijn Vriend en Vader nam.

Hij zei wat hij had meegemaakt,
belevenissen van die dag,
en 't leek dan soms of ik ineens
een glimlach uit den hoge zag.
Hij dankte dat hij was bewaard
en ons gezond en wel weer vond.
Het leek een innig tweegesprek,
dat hij ontroerd ten hemel zond.

Ik dacht altijd, wanneer ik groot
en net zo wijs zal zijn als pa,
doe ik hem ook in elk gebed
met heel mijn hart eenvoudig na.
Maar nu'k zo oud ben als hij toen,
heb ik een eigen klank bepaald
en hoop ik, dat zoals bij hem,
ook mijn gebed de hemel haalt!

Frits Deubel

home