Kindertaal

Hij zond al jaren elke dag
zijn beden op naar Vader,
maar ondanks dat oprecht gebed
kwam Hij niet tot Hem nader.
Hij merkte nauwelijks contact,
zijn woorden bleven steken.
Geen enk´le keer dacht hij daarna,
God heeft me aangekeken!

Het bidden had hij jong geleerd,
met moeder aan zijn zijde.
Wat zij vaak met ontroering vroeg
kon hem intens verblijden.
Maar toen hij later tot God bad
hij daarvan niets meer merkte
en nooit kreeg hij eens het gevoel
dat enig woord hem sterkte.

Toen, op een dag, bad hij niet meer.
Hij zocht het nu in ´t spréken.
Het was zo vreemd, maar elke keer
de zorgen van hem weken.
Hij praatte met zijn Vader en
liet hem dan alles weten
en die zei:"Lieve kind, zo'n taal
kan Ik geen dag vergeten!"

Frits Deubel

home