De hemel zong!


Ik heb de hemel horen zingen,
volmaakt, zoals slechts hij dat doet.
Ik heb temidden van veel mensen
een stukje paradijs ontmoet.
Het waren klanken die ik zelden
in heel mijn leven heb gehoord
en elke toon was als de echo
van 'n hemels, bovenaards akkoord.

Ik heb de hemel horen zingen
toen iemand van beproeving sprak
en er ineens door duist're luchten
een stralend glanslicht openbrak.
Er spreidde zich een godsvertrouwen
van louter vrede voor mij neer,
er daalden klanken uit den hoge
in zinnen, liefdevol en teer.

Ik heb de hemel horen zingen
en eensklaps was het weer voorbij.
De oude moeder liep weer verder,
verzwolgen in de mensenrij.
Ik heb haar woorden vast verankerd
en haar berusting overdacht.
Wat heeft zij door die enk'le woorden
de hemel dicht nabij gebracht!

Frits Deubel

home

 ,