Ik begreep hem!


In de pauze zag ik hem.
O, hij wilde mij iets zeggen,
iets van jarenlange strijd
even in mijn handen leggen.
Met een pet diep op zijn hoofd
stond hij enigszins verlaten,
ieder woord met zorg geuit,
over velerlei te praten.

Kijk, meneer, u zei "geduld"
dat is iets wat je moet leren,
anders kun je vlug een mens
met je snelle woord bezeren.
Mozes vroeg God om geduld
met de Zijnen te betrachten,
toen zij ver in de woestijn
valse goden offers brachten!

Zo sprak hij met zachte stem.
Ik begreep wat hij bedoelde
en zijn onverwerkt verdriet
ik in al zijn woorden voelde.
Hij was vroeger niet gewenst,
zei hij enigszins bewogen
en langs zijn wat zware bril
keek ik in bedroefde ogen.

Toen ik weer ben doorgegaan
met mijn verdere gedichten
,
zag ik achter in de zaal
telkens weer zijn blik oplichten.
'k Heb er weer een strijder bij
om vanavond voor te vragen
en hetgeen hem zo beklemt
in mijn beden op te dragen!

Frits Deubel

home