Even de hemel zien!

Hij had haar in het park ontmoet,
een lieve, oude dame
en eigenlijk tezelfdertijd
ze bij het bankje kwamen.
Hij, jong, soms zoekend naar een God,
zij, door de tijd gebogen
en toen hij haar eens goed bekeek,
zag hij twee zachte ogen.

Hij bood haar iets te drinken aan,
wat hij had meegenomen.
Ze zijn er door een diep gesprek
dicht bij elkaar gekomen.
Het leek, als werd de hemel wijd
geopend door hun woorden.
Er was iets lief'lijks in hun stem
dat ze maar weinig hoorden.

Toen hij weer thuis bij moeder was,
zei hij ietwat verlegen:
"Zeg mam, vandaag kwam ik in 't park
zomaar ineens God tegen,
wel ouder dan ik had verwacht!"
En zij sprak diep bewogen:
"Ik heb vanmiddag God gezien,
Hij heeft heel jonge ogen!"

Zo samen iets van Vader zien,
al is het maar in ogen
of in een vriendelijk gebaar,
afkomstig uit den hoge!
Wat wordt het leven dan een feest,
een hemel in het kleine.
Dan gaat dwars door een wolkenlaag
het gouden zonlicht schijnen!

Frits Deubel

home