Lieve Ria!

Dit gedicht declameerde ik tijdens de afscheidsdienst
ter nagedachtenis van Ria van der Kamp-la Faille
in de aula van de begraafplaats Elzenhof te Harderwijk op dinsdag 10 april 2007

 
We hebben met elkaar gesproken
zo menigmaal en heel intens.
De zekerheden die er waren
bekeken als een kwetsbaar mens.
We keken hoe Gods wond’re grootheid
zich aan ons had geopenbaard.
We twijfelden ook soms aan alles
en hebben toch Zijn wil aanvaard. 

We hebben met elkaar gelachen,
gebeden en soms wel gehuild
en als de strijd niet was te dragen
heeft zij bij ons ook stil geschuild.
We praatten over later hoe het
hierboven is bij onze God,
die alles in Zijn hand omklemd houdt
en die bepaalt ons eeuwig lot.

We zullen aan haar blijven denken.
Er was een hechte band ontstaan,
die door een tijd’lijk afscheid nemen
nooit of te nimmer kan vergaan.
Want ware vriendschap werd geboren
in tijden van intens verdriet.
’t Is als een stukje van de hemel
dat je nog telkens voor je ziet.

We hebben haar intens bewonderd.
Ze was altijd correct gekleed,
maar onder al die camouflage
school haar verborgen, schrijnend leed.
Ik zei vaak: Ria, kon ik meer doen,
nog hoger, dieper met je gaan,
maar ergens wist ik dat ze zelf toch
de poort zou moeten binnengaan.

Nu is voor haar die poort geopend.
God heeft haar teder opgetild
en als een liefdevolle Vader
de aardse smart en pijn gestild.
Zij heeft het hemels rijk betreden,
waar ons gewis een weerzien wacht.
Daar zullen wij elkaar begroeten
als God ook ons heeft thuisgebracht! 

Frits Deubel

Zie ook het gedicht: Een veilige haven (no.:667)

http://www.geestelijkegedichten.nl