De helden!


Ik bewonder ze, de helden,
die aan bed gekluisterd zijn
met hun diepdoorleefde kwalen
en hun ongeziene pijn.
Wellicht aan een stoel gebonden,
is hun leven vaak beperkt
en een mens die nog gezond is
daarvan niet de zorgen merkt.

Eigenlijk wil ik heel innig
hen omarmen, allemaal
en een vriend'lijk woordje zeggen
in een wederzijdse taal,
luist'ren naar de bange zorgen
die een ieder voor zich houdt,
een gebaar van liefde zoeken
in een wereld, angstig koud.

Dikwijls zie je ze toch lachen,
als een grap ze even raakt
of een leuk verhaal van vroeger
ze weer tot een kleuter maakt.
Maar ook gaan dan hun gedachten
naar een onbezonnen tijd.
Elke dag komt zo iets dichter
bij de grote eeuwigheid.

Lieve mensen, 'k gun je allen
dat God in je midden blijft
en :"Ik heb je lief van harte!"
groot in jullie zielen schrijft.
Hij zal alles wel vergoeden,
wat je hier vaak hebt gemist,
want de God, die allen koestert,
heeft zich nog geen dag vergist!

Frits Deubel

home