Haar zegeningen!

Ze heeft je eens gedragen,
teer en met zorg vervuld,
lang uitziend naar je komen
met een intens geduld.
Ze zag je als een kleinood,
je was een deel van haar
en vormde zo tezamen
een onafscheid'lijk paar.

Zelfs toen de dag vervuld werd
en je verscheen uit haar,
heeft zij jou weer gedragen,
nu in haar armenpaar.
Je bleef echt een twee-eenheid,
verbonden door een lint
dat als een streng aanvoelde
van 'n moeder naar haar kind.

Nu moest je van haar scheiden,
maar de twee-eenheid blijft.
Er is iets voelbaars dat je
vast naar elkaar toedrijft,
want liefdekoorden trekken,
zelfs als het afscheid kwelt
en één voor één je blijvend
haar zegeningen telt!

Frits Deubel

home