Wij wachten!


Wij wachten, Heer, zo lang
met onbegrensd vertrouwen,
maar wanneer komt het uur
dat wij U hier aanschouwen?
 De golven rollen aan,
de branding laat zich horen
en nog zien wij het licht
niet aan de einder gloren.

Ik ken er die helaas
niet langer konden wachten.
Ze zijn berooid, verstrooid,
ontdaan van al hun krachten.
Ik zie er die ver weg
een pad zijn ingeslagen.
Het liefst zou ik ze weer
naar 't vaderhuis toedragen.

Een moeder zoekt haar kind.
Zij denkt:"Wat kan ik zeggen
om diep bij haar of hem
een godsvrucht neer te leggen?"
En een geplaagde roept,
door velerlei verslagen:
"Heer, hoeveel nachten nog
en hoeveel bange dagen?"

Zo gaat een lange rij
van door de Heer beminden
hun eigen levensweg
om daarop God te vinden.
Zien zij het dan verkeerd?
Ik zou't niet kunnen zeggen,
maar wil alleen mijn arm
om al hun schouders leggen.

Vannacht kreeg ik het beeld
dat Jezus was gekomen
en met Zijn armen wijd
velen heeft aangenomen.
Hij zei:"Schuil hier maar, kind,
Ik wist van al je zorgen.
Vanaf vandaag ben jij
voor goed bij Mij geborgen!"

Frits Deubel

home