Mijn wereld


Ik ben soms in een wereld
veel jaren hier vandaan.
Met een gevoel van heimwee
blijf ik er roerloos staan.
Ik hoor mijn vrienden spreken
alsof ze er nog zijn.
Ik zie dat zij mij groeten,
doch dat is louter schijn.

Ik zing nog eens het wijsje
dat niemand zelfs meer fluit.
Het lijkt wel of ik steeds meer
op blinde muren stuit.
Wat eenmaal was, ligt achter
en is verleden tijd,
een schepje zand dat zachtjes
zo door mijn handen glijdt.

Toch denk ik, wie de wereld
die achterligt verwint,
met kennis van 't verleden
een nieuwe start begint.
Het oude, dat vertrouwde
bij 't nu betrekken gaan,
dat laat je realistisch
wijs in het heden staan.

Frits Deubel

home