Kruisdragers

In een lange, stille rij
gaan ze aan mijn oog voorbij,
de verzochten dezer aarde.
Er is zoveel angst en smart
dat hun zwaarbeproefde hart
in de levensnacht ervaarde.

Kruisen hebben ongevraagd
hun gelouterd hart belaagd,
een immens verdriet gegeven.
Is dit wel rechtvaardigheid,
dat een ziel zo krimpt en lijdt,
heet dit een menswaardig leven?

Goddank zal er na deez' tijd
iets zijn wat een mens bevrijdt,
losmaakt van de wrede banden,
wat een hemel opendoet,
waar men levensvreugd ontmoet,
uitgestoken vaderhanden!

Dan zal een gejuich opgaan.
Daar, waar de beproefden staan
zal de lout'ring zijn vergeten.
Elke vreugd die werd ontbeerd
in der eeuwigheid regeert
en dat zal "de hemel" heten!

Frits Deubel

home