Verloren!


Soms lijkt het wel of God
zich nergens meer laat vinden.
Mijn hart is dichtgedaan,
gesloten zijn de blinden.

De duisternis valt in,
de stormwind laat zich horen
en zonder één contact
voel ik mij hier verloren.

Nog één keer vouw ik maar
mijn beide handen samen,
maar zelfs ontbreekt de kracht
voor een welluidend "Amen!"

Val ik dan moe in slaap,
komt God in mijn gedachten
en zegt: "Mijn kind, Ik moest
totdat je stil werd, wachten!

Frits Deubel

home