Een blik achterom


Je kijkt nog even stil naar haar
met duizenden gedachten.
Je ziet haar ogen die nu dicht
zo vaak uitbundig lachten.
Je ziet haar handen waar ze jou
heel vroeger mee verschoonde,
haar armen waarin jij beschut
als kindje veilig woonde.

Haar jaren zijn voorbijgegaan,
verdriet en vreugden kwamen.
Ze ging door diepe dalen heen,
die 't liefste van haar namen.
Zo streed ze stil alleen haar strijd.
"Zeg mam, hoe gaan de dingen?"
En als je weg was, dacht ze vaak:
"Ze blijven mij omringen!"

Je kijkt nog even stil naar haar.
Haar strijd is uitgestreden.
Zij gaat een toekomst tegemoet,
vergetend het verleden.
Het liefste wat haar eens ontviel
wordt haar teruggegeven.
Dat is het allerschoonst geschenk

na een gelouterd leven!

Frits Deubel

home