Haar dochter


Het is een spinrag die hen scheidt.
Je ziet het aan haar moede ogen,
die zoekend naar haar dochter zijn
met heimwee en vol mededogen.
Kon zij haar nog eens even zien,
als moeder vreugdevol begroeten,
haar blijde lach, haar warm gebaar
als een geschenk van God ontmoeten!

Het afscheid ging zo plotseling.
Er was nog zoveel te bespreken.
Maar op die onverwachte dag
als in een zucht de vreugden weken.
En toch zal er na deze tijd,
voelt zij, een hemels weerzien komen,
een tijd van de hereniging,
waar elke storm is afgenomen.

Daar is haar heimwee op gericht
en dat beleeft zij in gedachten,
die elke dag, als in een droom,
haar op het weerzien laten wachten.
Dan is voorbij wat hen nog scheidt,
zal elke droef'nis zijn vergeten
en mogen zij zich bij God zelf
in eeuwigheid verbonden weten!

Frits Deubel

home