De ware vrijheid


De meeste waren nog zo jong,
ze hadden  duizend idealen,
maar moesten voor hun vaderland
de overwinning binnenhalen.
Er werd gewoonweg niet gevraagd
of zij wel ergens wilden strijden.
Welnee, het was een naastenplicht
je krachten aan het land te wijden.

Ze dachten dikwijls stil aan huis,
als zij verbeten samen vochten
of diep verborgen in een tank
gespannen naar een vijand zochten.
Wanneer vond hun gevecht een eind,
wie zou uiteind'lijk overwinnen
en moesten zij wellicht verminkt
de levensweg opnieuw beginnen?

Toch streden zij verbeten door,
hun vrienden sneuv'lend voor hun voeten.
"Ga naar mijn ouders, naar mijn vrouw
en breng van mij de laatste groeten!"
Zo werd hun vrijheid ingeruild
voor angst, verlatenheid en sterven
,
opdat een diep vernederd volk
de overwinning kon beërven.

En kijken wij nu achterom
naar alles wat zij voor ons deden,
welt in ons hart de bitt're vraag:
Is soms dit leed voor niets geleden?
Nee, al hun offers zijn gebracht
om ons de vrede te hergeven,
zodat er in ons vaandel staat
hun strijd, hun tranen en hun leven!

Laat ons zo samen bouwend zijn
en vrij met onze blik naar boven,
een vrijheid die ontstaat door hoop,
door ware liefde en geloven.
Wij leven heden in een land
waar wij Gods liefde kunnen prijzen
door aan de naasten om ons heen
een gloed van vrede te bewijzen.

Zo gaan wij verder hand in hand,
onszelf niet zo reusachtig achtend,
maar door de ander goed te doen
de wil van onze God betrachtend.
Hij is het die ons vrijheid schenkt
en vrede van een eeuw'ge waarde.
Door hem te dienen bouwen wij
iets van Zijn koninkrijk op aarde!

Frits Deubel

Gedeclameerd in Voorthuizen op de
bijzondere dag van de dodenherdenking ,
bij een bijeenkomst van verscheidene kerken.
2009

home