Niet vergeten!


Dat knagende alleen zijn,
de zorg met niemand delen
en als de avond aanbreekt
je grenzeloos vervelen.
Je gaat weer in gedachten
naar lang vervlogen tijden,
toen iemand jou nog teder
met aandacht kon verblijden.

Je bidt, je smeekt, je worstelt,
ontmoedigd en verlaten
en niemand die je aanhoort,
waarmee je eens kunt praten.
Of zou er toch een Vader
Zijn armen zeeg'nend spreiden
en jou van al je noden,
je diepste zorg bevrijden?

Sluit nu eens stil je ogen
en kijk dan maar naar binnen,
dan zie je hoe het zonlicht
jouw nacht wil overwinnen.
God zendt Zijn liefdesstralen
en laat je zachtjes weten,
dat in de zwaarste stormen
Hij jou niet zal vergeten.

Frits Deubel

home