Een hemels vooruitzicht


Als schimmen uit een ver verleden
gaan zij mij in een roes voorbij,
de vrienden die mij ruw ontvielen:
één onafzienb're lange rij.
Ik had ze nog eens willen zeggen
of nee, misschien had'k woordeloos
met klanken uit mijn hart bewezen
waarom ik voor hun vriendschap koos.

Hun blijde lied heeft mij verlaten,
hun hartelijke welkomstgroet.
Mijn God, wat zal ik die gaan missen,
nu ik gebroken verder moet.
Maar de herinnering blijft levend,.
die is verankerd binnenin
en zal mij vriend'lijk vergezellen
met uitzicht op een nieuw begin.

Ze zullen boven op mij wachten,
totdat mijn levensklok zal slaan
en ik, omarmd door al mijn vrienden,
het vaderhuis mag binnengaan.
Dan zijn wij weer als vroeger samen,
verhalend in een hemels lied,

dat op de aard niet was te vatten
de rijkdom die ons oog daar ziet!

Frits Deubel

home