Adieu!

Een allerlaatste groet! Mijn God,
wat zal ik nu nog zeggen?
Misschien moet ik mijn handen stil
gevouwen voor U leggen,
een brugdek vormend waarop hij
volbrengt zijn laatste schreden
en dan die wond're weg betreedt,
onttrokken aan het heden.

"God, neem hem in genade op!"
smeek ik in deze dagen.
"en laat hem door Uw eng'lenschaar
zijn woning binnendragen,
waar hem een hemels leven wacht,
zo schoon, zo groots van waarde,
dat niets meer zijn gedachten leidt
naar deze kille aarde."

Een allerlaatste groet! Er is
zowaar niets meer te zeggen,
dan slechts een biddend handenpaar
voor U, God, neer te leggen.
U kent zijn weg, U leidt hem voort
naar hemelsblauwe oorden.
Adieu, gegroet, mijn beste vriend!!
Mag ik het zo verwoorden?

Frits Deubel

home