Had ik elke schat der aarde


Had ik elke schat der aarde
en Uw liefde mij ontbrak,
niets was nog van een'ge waarde,
daar G'in mij geen licht ontstak,
geen genā voor recht liet gelden,
't levensbrood niet met mij brak.

Rustend in Uw vaderarmen,
met mijn beide ogen dicht,
smaak ik 't wonder van erbarmen,
wordt het duister rondom licht,
voel ik als in blijde dromen
Uw vertroostend aangezicht.

Aardse schatten gaan verloren,
maar Uw liefde blijft altijd.
Daarom wil ik U behoren,
wand'len met Uw vriend'lijkheid,
totdat Gij mij zacht zult roepen
,
dragen  in Uw heerlijkheid.

Frits Deubel

home