Een lange stoet

Als een stoet van onbekenden
gaan ze aan mijn oog voorbij,
mensen die zich voortbewegen
in een niet te tellen rij.
Er zijn veel omstandigheden
die hen eenzaam laten gaan
en ik kijk ze diep bewogen
in 't voorbijgaan even aan.

Weduwen en weduwnaren,
zoveel jaren hecht aaneen,
zijn nu van elkaar gescheiden,
door hun bitter lot alleen.
Maar de wilskracht houdt ze moedig
om  de weg vooruit te gaan
en ik kijk ze met bewond'ring
in 't voorbijgaan even aan.

Er is durf voor nodig om zo
altijd positief te zijn,
met een hart dat vurig hunkert
naar een straaltje zonneschijn.
Is het God niet die hun leven
in de eenzaamheid bepaalt?
Is het niet hun blij geloven,
waar de kracht uit wordt gehaald?

Ik vouw stil mijn handen samen:
"Leid ze, God, in hun bestaan
en wil als de trouwe Helper
samen met hen verdergaan."
Als ze langzaam verder lopen
op hun lange levenspaan,
kijk ik ze eens diep bewogen
in 't voorbijgaan even aan.

Frits Deubel

home