Het wederzien

"Mijn God, die eenzaamheid,
het is haast niet te dragen.
U kent mij toch genoeg
dat ik niet echt wil klagen,
maar de verlatenheid,
die troosteloze dagen,
gevuld met bange zorg
en eindeloos veel vragen!"

"Mijn kind, Mijn dierbaar kind"
spreekt God vanuit den hoge,
"Ik luister naar je pijn
aandachtig en bewogen.
Ik zie je elke dag
ontroerd je handen vouwen
en weet dan dat je graag
je liefste zou aanschouwen."

"En daarom zal Ik jou
één van Mijn eng'len geven.
Die zal je met zijn gloed
dag in dag uit omzweven.
Waar een stil hemwee schrijnt
wordt thans een klank geboren,
die reeds het groots geluid
van 't wederzien laat horen!"

Frits Deubel

home