Ik zag haar


Ik zag haar laatst zwijgen
toen een mens zich vergiste,
ik hoorde haar troosten
toen ze tranen afwiste.
Ze bleef steeds de meeste
door de minste te blijven
en zo was ze de kurk
waar 't geduld op kon drijven.

Ze heelde de scherven
van wat ruw werd gebroken,
omarmde de kind'ren
van veel aandacht verstoken.
Ze sprak een teer woordje
die vermoeiden liet weten:
ik stuur je een groetwoord
om geen dag te vergeten.

Zo ging ze door rijen
van de armen en rijken

en echt, er was niemand
die ze niet kon bereiken.
Wie is niet gelukkig
als er zacht wordt gefluisterd:
"Mijn kind, jij hebt heden
naar de LIEFDE geluisterd!"

 Frits Deubel
home