KERST 2000

Ik sta hier bij de kribbe
en kniel eerbiedig neer
met herders en met wijzen,
aanbiddend 't kindje teer.
Ik hoor hoe duizendvoudig
het lied der eng'len schalt
en over wijde velden
een zucht van vrede valt.

Maar los van die gedachten
krijg ik een ander beeld:
een wereld vol agressie,
verloederd en verdeeld,
gedoemd om te verliezen
wat eens werd opgebouwd,
een uitgestorven slagveld
dat om zijn doden rouwt.

Er zoeken huilend ouders
naar hun verloren kind
en na een nacht vol angsten
een nieuwe dag begint,
waar velen zullen sterven,
gevangen door het lot,
met in de laatste uren
een noodkreet naar hun God.

Weer sta ik bij de kribbe,
waar os en ezel schuilt
en plotseling besef ik
waarom het kindje huilt.
Is het wel eerlijk als Eén
de wereldvrede draagt?
Is't ook niet ónze opdracht
te doen wat Hij ons vraagt!

Frits Deubel

home