de drenkeling                        (druk op titel voor volgende gedicht)

de drenkeling keek hulpeloos naar boven
er stonden velen aan de waterkant
luid roepend: help, er gaat een mens ten onder
reik hem voor het te laat is toch de hand
er kwam een man die zacht begon te schreien
wellicht een redder die niet zwemmen kon
en even verderop verdween een grijsaard
die zei dat hij er nooit meer aan begon

de drenkeling keek hulpeloos naar boven
een dame sprak: het was z'n eigen schuld
een heer vroeg even kalm te blijven
zo'n voorval vraagt voor ieder wat geduld
toen trad een zwemleraar sportief naar voren
en wees: die schoolslag doe je nog niet goed
ik zal je straks de boeken even reiken
waarin uiteengezet wordt hoe het moet

de drenkeling keek hulpeloos naar boven
    totdat hij plotseling wat drijfhout zag
en vlug greep hij met uitgestrekte armen
de plank die vlak in zijn nabijheid lag

veel later toen hij thuis was moest hij denken
aan de betekenis van dit gedicht:
verwacht geen hulp van hen die staan te kijken
doch grijp maar wat in je nabijheid ligt

fd

home