een plekje

er is diep in mij een klein plekje
ik droeg het reeds bij mij als kind
't is eig'lijk een heel klein vertrekje
waarin ik mij dikwijls bevind
dan kijk ik naar 't licht door de ramen
ik strek er mijn handen naar uit
en vreugdevol vouw ik ze samen,
wat heerlijk, ik jubel het uit

maar soms wordt dat plekje vanbinnen
bedreigd door een woeste orkaan
dan denk ik wat moet ik beginnen
zou ik in mijzelf thans vergaan?
ik zou er wel uit willen breken
doch iedere deur zit op slot
en als ik het licht wil ontsteken
dan heb ik geen kracht meer, o God

en net als ik denk te verdrinken
voel'k plots'ling een arm om mij heen
in plaats van vol wanhoop te zinken
gaan naast mij de golven uiteen

ineens schijnt weer 't licht door de ramen
ik strek er mijn handen naar uit
en vreugdevol vouw ik ze samen
"o Vader, bedankt!" roep ik luid

fd

home